Uren en uren verslijt ik achter m’n minilaptop. Handwerkblogs lezend. Meestal vol bewondering over al die creatieve zielen, die dingen maken, dingen bedenken en dan ook nog gratis ende voor niks aan iedereen die het wil weten, uitleggen hoe je het zelf ook kan maken. En als je aan één blog begint, hop je al snel naar een volgende via vermeldingen naar hier en naar hier. Oneindig leesplezier. Oneindige tijd, die ik eigenlijk ook kan gebruiken om zelf iets te creëren.
Ik druk me verkeerd uit. Ik creëer niet zelf. Ik aap na, steel ideeën en maak plannen. Vééééééél plannen. Ik loop over van plannen, maar eigenlijk geraak ik meestal niet uit de zetel, vanachter mijn laptop weg.
Terwijl ik mezelf bezighoud met alledaagse dingen - lees: het huishouden - schrijf ik in gedachte mijn eigen blog.
Maar wil ik dat wel? Wil ik wel dat “de hele wereld” mijn gedachteroenselen kan lezen? Wil ik me wel te kijk zetten? Kan ik de tijd die ik aan een blogbericht spendeer niet beter gebruiken om achter de naaimachine te zitten?
Kan ik dat wel? Heb ik de discipline om een blog bij te houden? Kan ik sappig genoeg schrijven? Kan ik lay-outmatig/creatief wel zo’n blog in elkaar boksen?
Daarnaast lijkt Man me ook niet erg enthousiast over zo’n project. Hij is ook op z’n privacy gesteld. Hij is bijvoorbeeld behoorlijk anti-socialenetwerksites. Wil ik de kinderen wel aan iedereen tonen? Man kan zijn toestemming nog geven, maar S en L hebben helemaal niks in de pap te brokken.
Eigenlijk ben ik graag anoniem. Ik ben gereserveerd. Zelfs wat verlegen. Onzeker in nieuwe, onbekende situaties.
Langs de andere kant lijkt het me een goede manier om alles op te lijsten, te archiveren, vast te leggen – al dan niet voor later.
Ik kies ook zelf wat ik deel. Oké niet met wie, maar wel wat.
Misschien is het wel het meest vreemde dat mensen die me persoonlijk kennen, een blog over me kunnen lezen. Zo komen ze ongetwijfeld dingen te weten die ik niet luidop zeg. Misschien wel dingen die ik liever niet vertel, maar wel aan m’n “blad” toevertrouw, vergetend wie er allemaal over m’n schouder meeleest.
Enfin, als u dit leest, weet u wat het geworden is…
Ik ben A.,
vrouw van lief Man,
mama van een jongen S en een meisje L,
leerkracht,
handwerkster,
wielertoerist
en wie weet blogster.
Aangenaam!
